Jak wyglądają badania trójosiowe gruntów?

Każde laboratoryjne badanie rozpoczyna się od przygotowania próbki. W przypadku testów wytrzymałościowych  musi być to materiał o nienaruszonej strukturze. W przypadku badań trójosiowych próbka jest docinana do odpowiednich wymiarów, a następnie umieszczona w komorze aparatu. Jej wnętrze wypełniane jest wodą, aby za pomocą ciśnienia móc odwzorować siły oddziałujące na próbkę w naturalnym środowisku.

Ważnym elementem aparatu trójosiowego jest też prasa hydrauliczna, za pomocą której na próbce generowane jest naprężenie pionowe. W zależności od badania siła nacisku jest stopniowo zwiększana lub zmniejszana, co umożliwia obserwację powstających naprężeń ścinających. Na podstawie ich zależności względem wartości ciśnienia określane są naprężenia dewiatorowe.

Typy badań wykonywanych w aparacie trójosiowym

Występują trzy typy badań trójosiowych gruntów. Wśród nich wyróżniane są: CD (consolidated drained), CU (consolidated undrained) oraz UU (unconsolidated undrained). Rodzaj UU to badania trójosiowego ściskania bez konsolidacji i bez odpływu, które czasami określane są jako „szybkie ścięcie”. Jest to związane z czasem trwania procedury. Jest to jedno z relatywnie najkrótszych badań wykonywanych w laboratorium.

Inne rodzaje parametrów uzyskiwane są z badań typu CD, czyli z konsolidacją z odpływem, i CU, z konsolidacją bez odpływu. W obu przypadkach próbka przed badaniem nasycana jest wodą. Różnica między tymi rodzajami badań pojawia się w momencie oddziaływania obciążenia, w badaniach CD możliwe jest odsączenie wody z wnętrza próbki, w CU nie.